Παραθέματα

«Η εργασία λοιπόν, από τη δική της σκοπιά, εμφανίζεται να δρα στην παραγωγική διαδικασία με τέτοιο τρόπο που να απωθεί ταυτόχρονα, σαν ξένη πραγματικότητα μακριά της, την πραγματοποίησή της μέσα σε αντικειμενικούς όρους, κι έτσι να τοποθετεί τον εαυτό της σαν υλικά ανυπόστατο, απλά στερημένο εργατικό δυναμικό απέναντι σ’ αυτή την αποξενωμένη απ’ αυτήν πραγματικότητα που δεν ανήκει στην ίδια, αλλά σε άλλους· με τέτοιο τρόπο, που να δημιουργεί τη δική της πραγματικότητα όχι σαν Είναι-για-τον-εαυτό-του αλλά σαν απλό Είναι-για-άλλους, και άρα σαν απλό Άλλο-είναι ή Είναι-του-άλλου απέναντι σ’ αυτή την ίδια. Αυτή η διαδικασία πραγματοποίησης είναι ταυτόχρονα διαδικασία απο-πραγματοποίησης της εργασίας. Τοποθετεί τον εαυτό της αντικειμενικά, τοποθετεί όμως αυτή την αντικειμενικότητά της σαν δική της ανυπαρξία, δηλαδή σαν το Είναι του δικού της Μη-είναι – το Είναι του κεφαλαίου [δίκη μας η έμφαση]. Επιστρέφει στον εαυτό της σαν απλή δυνατότητα αξιοδημιουργίας ή αξιοποίησης· γιατί ολόκληρος ο πραγματικός πλούτος, ο κόσμος της πραγματικής αξίας, όπως και οι πραγματικοί όροι της δικής της πραγματοποίησης έχουν τοποθετηθεί απέναντί της σαν αυτοτελείς υπάρξεις. Σαν συνέπεια της παραγωγικής διαδικασίας, οι δυνατότητες που κρύβονται στους ίδιους τους κόλπους της ζωντανής εργασίας υπάρχουν σαν πραγματικότητες έξω απ’ αυτήν – αλλά σαν ξένες προς αυτή πραγματικότητες, … Read the rest