Ένοπλος αγώνας και κοινωνική επανάσταση
Μια κριτική της ένοπλης πρωτοπορίας
Εισαγωγικό σημείωμα
Επιλέξαμε να προχωρήσουμε στη μετάφραση και την έκδοση δύο κειμένων κριτικής της ένοπλης πρωτοπορίας που γράφτηκαν τη μακρινή εποχή του τέλους της δεκαετίας του 1970 από ιταλούς και πορτογάλους συντρόφους αντιεξουσιαστές κομμουνιστές. Το κίνητρο για την επιλογή μας αυτή μάς το έδωσε η στροφή ενός κομματιού του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου στην Ελλάδα προς την εξιδανίκευση και την αναπαραγωγή των συνθημάτων, της φρασεολογίας και, εν τέλει, της πολιτικής λογικής της λενινιστικής ένοπλης αριστεράς. Η στροφή αυτή ισοδυναμεί, κατά τη γνώμη μας, με την εγκατάλειψη του αντικρατικού προσανατολισμού και φτάνει μέχρι την υποστήριξη των ασθενέστερων ιμπεριαλιστικών καπιταλιστικών δυνάμεων, που δεν κρύβονται καν πια πίσω από τον μανδύα του «σοσιαλιστικού στρατοπέδου».
Τα κείμενα που μεταφράσαμε δείχνουν γιατί, κατά τη γνώμη μας, η πρακτική της ένοπλης πρωτοπορίας δεν έχει καμία χρησιμότητα όσον αφορά τη μελλοντική διαδικασία της κοινωνικής επανάστασης, αν αυτή γίνει κατανοητή ως κατάργηση των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων και δημιουργία νέων μορφών και σχέσεων παραγωγής και επικοινωνίας. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η διαδικασία της κοινωνικής επανάστασης δεν περιλαμβάνει και μια βίαιη, ένοπλη πλευρά στον βαθμό που ο νέος κομμουνιστικός κόσμος θα πρέπει να συντρίψει τον … Read the rest

Η έκδοση αυτή εστιάζει στο ζήτημα της οργάνωσης του ταξικού ανταγωνιστικού κινήματος, όχι όμως από τη σκοπιά της συγκρότησης μιας διαχωρισμένης συλλογικότητας που εμφορείται από λιγότερο ή περισσότερο πρωτοποριακές αντιλήψεις, αλλά από τη σκοπιά της δημιουργίας της αναγκαίας μορφής μεσολάβησης μέσω της οποίας οι κατακερματισμένες και αλυσιτελείς εμπειρίες αντίθεσης και αγώνα ενάντια στις καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις μπορούν να συνδυαστούν σε μια θεωρητικά μεσολαβημένη συνείδηση, σε έναν τρόπο ζωής και αγώνα, σε μια συλλογική πρακτική μέσα από την οποία θα μπορέσουμε να καταργήσουμε και να μετασχηματίσουμε τις υφιστάμενες κοινωνικές συνθήκες και σχέσεις, να κινηθούμε δηλαδή προς την κατεύθυνση της κατάργησης του κεφαλαίου και όλων των αλλοτριωτικών του μεσολαβήσεων (χρήμα, μισθωτή εργασία, κράτος, ιδιότητα του πολίτη, θέαμα κ.ο.κ.).